SIMON

I.

SIMON

Asmonaeus, occisô fratre Ionathâ, Dux populi creatus et Pontifex Mannô Mundi 3823. ante Christum natum 139. Hic

Gazam urbem, quam coepit, ab idolis purgavit: foedus cum Romanis, quibus aureum clypeum mille minarum misit, ac Spartiatis redintegravit. Cendebaeum, Antiochi VII. Soteris praefectum, fudit, fugavitque. At vero, ut sunt hominum fata in temere fortunae variantis arbitrio, tandem cum filiis duobus, atque aliquot servis; in convivio, quondam, a Ptolemaeo genero suo dominium affectante, qui ei convivium apparârat, interficitur, cum 8. annos praefuisset. Olympiad. 159. Vide l. 2. Maccab. c. 13. 14. 15. 16. et Ioseph. l. Iud. Antiq. 13. c. 9. 10. 11. 12. Item l. 14. c. 1. de Bello. Iud.

II.

SIMON

Atheniensis, ex alutario philosophus, Socratis discipulus scripsit dialogos 34. Alius fuit, qui scripsit de arte rhetorica.

Alius medicus, alius sculptor. Diog. Laert. l. 2.

III.

SIMON

Atheniensium Equitum magister, apud Aristoph. quitibus, Actu 1 Scenâ 3.

IV.

SIMON

Bulgarorum Rex laudatissimus, saeculô 10. cepit Adrianopolin A. C. 924. pauloque post deseruit. Item primus Lotharingiae Dux Pater, ex Adelheida, sorore Loth arii II. Matthaei I. etc. Obiit A. C. 1141.

Pontifices Iudaeorum.

V.

SIMON

Chananaeus, cognomine Zelotes, Apostolus. Praedicavit Euangelium, in Mesopotamia, Aegypto et Persia, ubi martyriô coronatus est. Euseb. l. 1. Hist.

VI.

SIMON

Genuensis, Medicus celebris, A. C. 1288. Scripsit Clavem Sanationis, Expositionem glossae margin. ad Alex. Tatri libros Medicinales Raph. Sopranius, de Script. Ligur. Alius, scripsit opus Pandectarum Doctoris Medicinae. Vander Linden.

VII.

SIMON

Herodis servus, seditionis auctor, A. M. 3969.

VIII.

SIMON

Magus quidam, sive impostor, caput haereticorum et Simoniacorum. Samariâ oriundus, ibique a Philippo baptizatus, a Petro Spiritûs Sancti gratiam mercari volebat (unde Simoniae nomen inditum) Actor. c. 8. v.18. Post Petri Iohannisque Apostolor. qui advenerant, recens conversis manus imposituri, discessum, novos errores dissem inare coepit, docens, se magnam esse virtutem Dei. Iudaeis persuasum porro ivit, se illis filium Dei, Gentilibus autem Spiritum S. esse. Romam post haec profectus, tantopere magicis suis praestigiis populo illusit, ut ei statuam erigerent, tamquam Deo Sancto: alii tamen nomen Semi Sangi vel Sanci, quod Numen Romanis erat, apud Dionys. Halic. et Liv. l. 8. c. 20. priscis imposuisse credunt. Quidquid horum sit, praeter errores, quos Samariae iam sparserat, omnibus libidinibus frena licite laxari posse, uxores communes esse, resurrectionem non dari; mundum ab Angelis creatum, Legem veterem a mala Intelligentia latam, Vetus Testam. mortiferum esse deliravit: imo pellicem suam Helenam vel Selenen, pro Spir. S. ô blasphemia! venditavit. Angelis, quos in globis caelestibus collocavit, barbara imposuit nomina, unicumque tandem ad salutem perveniendi medium dixit, arcanorum suorum praxin esse. Neroni gratus, tantum non pro Deo ab illo habitus est. Sed en, dum superbus Caelum scandere, coram Principe conatur, Icarus primô statim conatus, iuxta cubiculum Principts decidit, ipsumque cruore respersit, Sueton. in Nerone. A. C. 67. Iren. l. 1. c. 20. Epiphan. Haer. 21. Agustin. de haer. Euseb. in Chron. et hist. Cedren. Hist. l. 2. etc. Item alius, qui dicitur Cyrenaicus, et post Christum crucem coactus baiulvit. Item nomen viri, 1. Paral. c. 4. v. 20.

IX.

SIMON

Sophista quidam, in Repub. Atheniensium, a Comicis Eupolide atque Aristophane, peculatus crimine, traductus.

X.

SIMON

filius Mattathiae, 1. Machab. c. 2. v. 3.

XI.

SIMON

puer Tridentinus, a Iudaeis martyriô coronatus: quare Iudaei variis supliciis necati, debitam luerunt poenam, A. M. 3789.